ADSL چگونه کار می‌کند؟

زوج‌سیم مسی تلفن شهری از محدوده فرکانسی میان صفر‌ تا ‌‌2 مگاهرتزپشتیبانی می کند که از این میان فقط برای کاربردهای شهری تلفن ثابت(PSTN) از پهنای باند 4 ‌کیلوهرتز پشتیبانی می‌شود. بدین‌معنی که هنگام استفاده از تلفن معمولی حداکثر باند فرکانسی‌4‌کیلو هرتز مورد استفاده قرار گرفته و مابقی باند بلا‌استفاده می‌ماند.
ADSL با‌بکار‌گیری‌تکنولوژیهای‌مدولاسیون‌‌تقسیم فرکانسی و فشرده سازی اطلاعات‌‌‌‌ این امکان را بوجود می‌آورد که سیستم شماره‌گیری تلفن بتواند از پهنای باند ‌‌4 ‌کیلوهرتز خود استفاده کند و مابقی باند فرکانسی آزاد برای اتصال به اینترنت و تبادل اطلاعات میان کاربر و مرکز خدمات‌ ADSL استفاده شود. استفاده از محدوده فرکانس‌‌4‌کیلوهرتزی نمی‌تواند بیشتر از56kbps سرعت در‌اختیار کاربران قرار دهد و بااستفاده از یک پهنای باندی معادل ‌‌2 مگا هرتز میتوان تصور کرده که چه‌مقدار بر سرعت تبادل اطلاعات افزدوه می‌شود (چیزی در حدود ‌‌500‌‌ برابر) و در این حالت است که میتوان به سرعت‌های 8mbps و حتی خیلی بالاتر دست یافت (تکنولوژی های جدیدتر‌ADSL قادر به ارائه سرعت‌هایی بیش از‌‌‌‌20mbps می‌باشند). در عمل ‌ADSL از پهنای باند‌فرکانسی‌ 30KHz تا ‌‌138KHz برای ارسال اطلاعات و باند فرکانسی 138KHz تا ‌‌1.1Mhz برای‌گرفتن اطلاعات استفاده می‌کند.
سازندگان تجهیزات‌‌ADSL معمولا از دو استاندارد تقسیم سیگنال فرکانسی استفاده می‌کنند‌:DTM وCAP،‌استاندارد قدیمی‌ CAP با تقسیم کردن تمام پهنای‌باند به سه بخش مجزا، به مکالمات تلفنی باند صفر تا ‌4 کیلو هرتز را اختصاص می‌دهد و برای ارسال‌داده (Upstream) محدوده ‌‌25 تا ‌‌160کیلوهرتز ودریافت اطلاعات از باند ‌‌240 کیلوهرتز به بالا صورت خواهد گرفت. بنابراین در نهایت این شیوه از سه کانال مجزا استفاده می‌کند. استاندارد DTM با تقسیم‌کردن پهنای‌باند به‌‌247 ‌کانال مجزا و اختصاص کانال‌هایی برای دریافت و ارسال داده‌‌‌ انعطاف‌پذیری بیشتری را در کیفیت سرویس بوجود می‌آورد. ولی درعوض پیاده‌سازی به مراتب پیچیده‌تری دارد.

نشریه عصر شبکه - پانزدهم تیر 1384 شماره 10